Nefes almakta zorlanyordu günkü gördügü kisi annesiydi. Yillar önce cocuklugunu katleden,
en büyük katili.
Halil ibrahim Bey kizini gördü ve hararetli sesi, duruldu.
*Zehra, odana ik kizim." dedi sakin tutmaya ahstig sesiyle. Bunu duyan annesi Zehra' ya
döndü fevrice. Annesi her ne kadar yaslanmis olsa da gözleri hala ayniydi Zehra için.
"Her sey senin suçun Zehra. Keske, keske sen hiç dogurmasaydim. Beni bitirmekten baska hiçbir halta yaramadin." diye bagirdi. Zehra oldugu yerde bir iki adim geriledi.
Annesi Efsun Hanim, cantasindan bir silah ikartti ve Zehra ya dogrulttu. Zehra korkuyla donakaldi. Sesini bile gikaramadi. Efsun Hanim tetigi gekti, kararlydi kendi öz evladini
öldürmekte.
"Hayr, dur." diyen Halil Ibrahim Bey'di. Es zamanli olarak silah patladi ve ayni anda Halil ibrahim Bey, kizi Zehra'nin önüne atladi. Kursun Halil ibrahim Bey' in kalbini deldi geçti.
Zehra önüne yigilan bedenin acisiyla yere ökti. Babasi kollarinda son nefesini verdi.
Ve o an bir sey oldu.
"Baba." diye feryat eden Zehra ydi. Lâl olan dili, acimasizca özülmüstü.
