Gerçekten sorgulatıyor insana, kullanılan bu uyarıcı maddelerin bir faydası var mı diye. Bu kadar üretimi ve tüketimi fazlalaşmış ve sadece zarar veren bu maddelerin kullanımı neden her geçen gün yaygınlaşıyor?
Uyuşturucuyla yeterli oranda mücadele edildiğini söyleyemeyiz, insanların bilinçlenmesini sağlamalıyız bu üretimi engellemekten daha önemli. Sizce madde kullanımı bir bağımlılık mıdır yoksa bir araç mı? Bence kesinlikle bir araç. Kendinden, insanlardan, çevresinden ve dünyadan uzaklaşmak isteyenler için bir kaçış noktası…
Parası olan sentetik maddeler, olmayan kimyasal maddeler ile ilgileniyor uyuşturucuya bulaşmayanlar antidepresan alıyor ama amaç hep aynı; rahatlamak, hatta uyuyabilmek, finansal olarak büyümek, o ilk hazda bulduğun sahte mutluluğa ulaşmak ve her seferinde dozu daha yukarı taşımak, aslında yaşanılan o mutluluk nedir biliyor musunuz? Sadece geçici bir süre en sert yargıç olan zihin susturulur. Etkisini kaybeden maddenin dozajını yükselterek aynı etkiye ulaşmaya çalışırlar ama bedenlerini, ruhlarını en önemlisi hayatlarını kaybettiklerinin farkında değiller.
Bugün uyuşturucu madde kullanımının yaşı 12’lere düşmüş durumda. Çakmak gazı ile sokaklarda geziyor ortaokul çocukları, bir hamile anne eşiyle kullanıyor bu maddeleri. Hamile kadının kullanması demek ileride akli melekelerini kaybetmiş, genetik kodlarında hata olan, suça eğilimli birey yetiştirmek demektir. Zaten o insandan ne annelik beklenir ne de babalık. Uyuşturucunun normalleşmesine zemin hazırlayanları durdurmak gerekiyor. Evlatlarımızı, gençlerimizi anlamak ve onları korumak zorundayız. Biz 4 Duvar Derneği olarak erken müdahale etmenin hayat kurtardığını söylüyoruz ve bunun için mücadele ediyoruz. Unutmayın, en büyük tehlike “ Benim çocuğum yapmaz” demektir.
Uyuşturucu; bir vahşettir.
Uyuşturucu; bir neslin yok olmasıdır
Uyuşturucu; bir annenin yaşarken ölmesidir
Uyuşturucu; bir babanın kahrıdır
Uyuşturucu; başlangıcı olmayan bir tükeniştir.